Θωμάς Κομνηνός Δούκας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Θωμάς Κομνηνός Δούκας ή Θωμάς Α΄ Κομνηνός Δούκας (1285-1318), υπήρξε Δεσπότης της Ηπείρου από το 1297, ως το θάνατό του το 1318. Το Δεσποτάτο εκείνο το διάστημα βρίσκονταν μεταξύ των επεκτατικών βλέψεων των ιταλικών κρατιδίων και της πιθανής ανασύστασης μιας συμπαγούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Θωμάς ήταν ο γιος και διάδοχος του Νικηφόρου Α΄ Κομνηνού Δούκα και ανιψιός του Βυζαντινού Αυτοκράτορα. Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου. Ανέλαβε Δεσπότης με τον θάνατο του πατέρα σε εξαιρετικά μικρή ηλικία. Η διαδοχή κινδύνευε λόγω του γάμου της αδελφής του θαμάρ με τον Φίλιππο του Τάραντα, γιο του Κάρολου Β΄ της Νάπολης. Παρόλο που ο Φίλιππος είχε την υπόσχεση του Νικηφόρου να προσαρτήσει την Ήπειρο, ως προίκα για τον γάμο του με την Θαμάρ, η Άννα, η μητέρα του Θωμά, εξασφάλισε στον γιο της και τον υποστήριξε άμεσα ως την ενηλικίωσή του.

Αυτή η κατάληξη τελικά απομόνωσε διπλωματικά το Δεσποτάτο. Ο Κάρολος Β΄ απαίτησε να προσαρτηθεί η Ήπειρος στον Φίλιππο και την Θαμάρ, η Άννα φυσικά αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι η συμφωνία παύει να ισχύει αφού η Θαμάρ εγκατέλειψε την ορθόδοξη πίστη της. Η Άννα στράφηκε διπλωματικά προς το Βυζάντιο, με κατάληξη την σύναψη γάμου του Θωμά με την κόρη του συναυτοκράτορα Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγου. Ο γάμος πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1307 και 1313. Εν τω μεταξύ ο Κάρολος Β' εκστράτευσε κατά της Ηπείρου και μέσω του Δυρραχίου προωθήθηκε στην περιοχή, καταλαμβάνοντας το Βουθρωτό και την Ναύπακτο το 1304-1305. Επακολούθησε νέα εκστρατεία το 1307 με κατάληξη να περιέλθουν στα χέρια του Φιλίππου του Τάραντα ένας μεγάλος αριθμός κάστρων.

Η Ήπειρος είχε αρμονικές σχέσεις με το Βυζαντίου ως το 1315 όταν ξέσπασε κάποια προσωπική έχθρα μεταξύ Ηπειρωτών και Βυζαντινών αξιωματούχων. Ο Βυζαντινός στρατός έφτασε στα πρόθυρα της Άρτας, την πρωτεύουσα του Δεσποτάτου. Ο Θωμάς φυλάκισε την σύζυγό του και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τους Ιταλούς. Όμως πριν συμφωνηθεί κάποιο είδος συμμαχίας, δολοφονήθηκε από τον ανιψιό του, Νικόλαο Ορσίνι, κόμη της Κεφαλλονιάς, ο οποίος και τον διαδέχτηκε.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• Ιστορία του ελληνικού έθνους. Εκδοτική Αθηνών 1980. Τόμος Θ΄. ISBN 960-213-105-5.
• Φεουδαρχική Ήπειρος και Δεσποτάτο της Ελλάδας. Συμβολή στο Νέο Ελληνισμό. Ν.Γ. Ζιάγκος, Αθήνα 1974.
• John V.A. Fine Jr., The Late Medieval Balkans, Ann Arbor, 1987 (αγγλικά).

[απόκρυψη] π • σ • ε Δεσπότες της Ηπείρου Δυναστεία Κομνηνών - Δουκάδων Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας · Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας · Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας · Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας · Θωμάς Κομνηνός Δούκας Δυναστεία Ορσίνι Νικόλαος Ορσίνι · Ιωάννης Ορσίνι · Νικηφόρος Β΄ Ορσίνι Σερβική δυναστεία Συμεών Ούρεσης Παλαιολόγος · Θωμάς Β΄ Πρελούμπος  · Μαρία Αγγελίνα Δούκαινα Παλαιολογίνα Δυναστεία Μπουοντελμόντι Ησαύ Μπουοντελμόντι · Γεώργιος Μπουοντελμόντι Δυναστεία Τόκκων Κάρολος Α΄ Τόκκος · Κάρολος Β΄ Τόκκος · Λεονάρδος Τόκκος

Κατηγορία: 

• Δεσπότες της Ηπείρου