Ons Heemecht
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ons Hémécht)
Το Ons Heemecht (Η πατρίδα μας) είναι ο εθνικός ύμνος του Λουξεμβούργου.
Η μελωδία γράφτηκε από τον Jean-Antoine Zinnen (1864) και οι στίχοι από τον Michel Lentz (1859). Παραλληλα με τον εθνικό ύμνο, υπάρχει και ο ύμνος De Wilhelmus που παίζεται προς τιμή του Μεγάλου Δούκα, όταν προσέρχεται σε επίσημες εκδηλώσεις. Ο επίσημος ύμνος αποτελείται από την πρώτη και την τελευταία στροφή.
Στίχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Λουξεμβουργιανά | Επίσημη Γαλλική έκδοση | Επίσημη Γερμανική έκδοση | Ελληνική μετάφραση |
|---|---|---|---|
| Μεταφραση:Jean-Claude Muller | Μεταφραση:Joseph Groben | ||
Wou d'Uelzécht durech d'Wisen zéit, Duurch d'Fielsen d'Sauer brécht, Wou d'Rief laanscht d'Musel dofteg bléit, Den Himmel Wäin ons mécht: Dat as onst Land, fir dat mer géif Heinidden alles won, Ons Hemechtsland dat mir so déif An onsen Hierzer dron. Ons Hemechtsland dat mir so déif An onsen Hierzer dron. An sengem donkle Bëscherkranz, Vum Fridde stëll bewaacht, Sou ouni Pronk an deire Glanz Gemittlech léif et laacht; Säi Vollek frou sech soë kann, An 't si keng eidel Dreem: Wéi wunnt et sech sou heemlech dran, Wéi as 't sou gutt doheem! Gesank, Gesank vu Bierg an Dall Der Äärd, déi äis gedron; D'Léift huet en treie Widderhall A jidder Broscht gedon; Fir, d'Hemecht ass keng Weis ze schéin; All Wuert, dat vun er klénkt, Gräift äis an d' Séil wéi Himmelstéin An d'A wéi Feier blénkt O Du do uewen, deem séng Hand Duurch d'Welt d'Natioune leet, Behitt du d'Lëtzebuerger Land Vum frieme Joch a Leed; Du hues ons all als Kanner schon De fräie Geescht jo ginn, Looss viru blénken d'Fräiheetssonn, Déi mir so laang gesinn! Looss viru blénken d'Fräiheetssonn, Déi mir so laang gesinn! | Où l'Alzette arrose champs et prés La Sûre baigne les rochers; Où la Moselle, riante et belle Nous fait cadeau du vin C'est notre pays pour lequel Nous risquons tout sur terre; Notr'chère et adorable patrie Dont notr'âme est remplie. Notr'chère et adorable patrie Dont notr'âme est remplie. Ô Toi aux cieux qui nuit et jour Diriges les nations du monde; Écarte du pays de Luxembourg L'oppression étrangère Enfants nous avons reçu de Toi L'esprit de la liberté; Permets au soleil de liberté De luire à tout jamais. Permets au soleil de liberté De luire à tout jamais. | Wo die Alzette durch die Wiesen zieht, Durch die Felsen die Sauer bricht, Die Rebe längs der Mosel blüht, Der Himmel Wein verspricht: Dort ist das Land, für dessen Ehr Kein Opfer uns zu schwer, Die Heimat, die als teures Gut In unseren Herzen ruht. Die Heimat, die als teures Gut In unseren Herzen ruht. O Du dort droben, dessen Hand Den Völkern gibt Geleit, Behüt das Luxemburger Land Vor fremdem Joch, vor Leid! Als Kind empfingen wir von Dir Den freiheitlichen Sinn, Die Freiheitssonne, unsre Zier, Lass leuchten fernerhin! Die Freiheitssonne, unsre Zier, Lass leuchten fernerhin! | Εκεί που ο Alzette ρέει μέσα από τα λειβάδια, Ο Sauer πετάγεται μέσα από τα βράχια. Εκεί που το κλήμα μεγαλώνει ευωδιαστό δίπλα στο Μοζέλα Ο ουρανός μας φτιάχνει κρασί. Εκεί βρίσκεται η γη για την οποία Θα τολμούσαμε τα πάντα εδώ κάτω. Η πατρίδα μας, την οποία τόσο βαθιά Κουβαλάμε στις καρδιές μας. Ω, εσύ ψηλά, που το χέρι σου Καθοδηγεί τα έθνη μέσα στον κόσμο, Προστάτεψε τη γη του Λουξεμβούργου, Από ξένο ζυγό και τυρρανία. Σαν παιδιά στάλαξες σ' όλους μας Το πνεύμα της ελευθερίας. Άφησε να λάμψει ο ήλιος της ελευθερίας Τόσο πολύ να τον βλέπουμε! |
Εξωτερικές Συνδέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου