Σταυροφορία του 1101
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 | Το λήμμα (ή η ενότητα) δεν παραθέτει πηγές ή δεν περιέχει επαρκείς παραπομπές. Βοηθήστε το προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 17/12/2013. |
Τμήμα μιας σειράς λημμάτων
Χριστιανισμός |
|---|
 |
 Χριστιανισμός |
Η Σταυροφορία του 1101 ήταν μια μικρής κλίμακας Σταυροφορία που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1100από την Ιταλία, μετά την επιτυχία που σημείωσε η Α' Σταυροφορία, αποτελούμενη κυρίως απόΛομβαρδούς. Επικεφαλής της ήταν ο αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου, Άνσελμος του Μπουί, ενώ στρατιωτικός αρχηγός θεωρούνταν ο Αλβέρτος, κόμης του Μπιαντράντε. Η συγκεκριμένη Σταυροφορία είχε πολύ λίγους εκπαιδευμένους στρατιώτες και το έμψυχο δυναμικό της αποτελούνταν κυρίως από τον απλό λαό. Ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 1100, δια μέσου της κοιλάδας του Σάβου, διέσχισαν τα εδάφη του βασιλιά τηςΟυγγαρίας και πέρασαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Εκεί διέπραξαν λεηλασίες και καταστροφές, ενώ μπήκαν και στην Κωνσταντινούπολη, φθάνοντας ως τους κήπους των αυτοκρατορικών ανακτόρων στιςΒλαχέρνες. Μετά από αυτούς τους μεγάλους διαξιφισμούς ο Ρευμόνδος Δ΄, κόμης της Τουλούζης και ένας από τους αρχηγούς της Α' Σταυροφορίας, ο οποίος είχε μεγάλο κύρος ανάμεσα στους σταυροφόρους, αποκατέστησε τις σχέσεις των αρχηγών με τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α', και έπεισε τον όχλο να περάσει στην απέναντι όχθη του Βοσπόρου.
Καθώς γίνονταν αυτά στην Κωνσταντινούπολη, πολλοί Γάλλοι ιππότες, υπό την ηγεσία του Στέφανου, κόμη της Βουργουνδίας και του επισκόπου της Σουασόν Ούγου του Πιερφόν, αφού διέσχισαν την Ιταλία και την Αδριατική έφθασαν στις αρχές Μαΐου του 1101 στην Κωνσταντινούπολη. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους ενώθηκε μαζί τους και μια μικρή ομάδα Γερμανών. Αφού ενώθηκαν με τους Λομβαρδούς στη Νικομήδεια, ξεκίνησαν το ταξίδι τους προς το νότιο τμήμα της Μικράς Ασίας τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου.
Σκοπός της σταυροφορίας ήταν να ανοιχθεί ένα πέρασμα για τους Αγίους Τόπους μέσω της Μικράς Ασίας. Μετά όμως από μια αψιμαχία στο στρατόπεδο των σταυροφόρων, αποφασίστηκε να προχωρήσουν προς τα ανατολικά και συγκεκριμένα προς το φρούριο της Νεοκαισάρειας (Νικσάρ) με σκοπό την απελευθέρωση του Βοημούνδου, ενός από τους αρχηγούς της Πρώτης Σταυροφορίας που είχε αιχμαλωτιστεί από τουςΣελτζούκους Τούρκους.
Κατέκτησαν την Άγκυρα στα μέσα του Ιουνίου και στη συνέχεια κινήθηκαν δια μέσου της Γκάγγρας, στην οποία έφθασαν στις αρχές Ιουλίου. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν την πόλη και έτσι αναγκάστηκαν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Λόγω της δυσκολίας του ταξιδιού αποφάσισαν να κινηθούν βόρεια, προς το φρούριο της Κασταμονής. Καθ' οδόν δέχονταν διάφορες επιθέσεις από τους Σελτζούκους, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν. Θεώρησαν, τότε, πως καλύτερο ήταν να αλλάξουν πορεία για ακόμη μια φορά και να κινηθούν πάλι προς τα ανατολικά, με τελικό στόχο να φτάσουν στο φρούριο της Νικσάρ. Περνώντας τον ποταμό Άλυ βρέθηκαν αντιμέτωποι με το στρατό των Τούρκων. Κατά τη Μάχη του Μερσιβάν, που διήρκεσε αρκετές μέρες, οι Λομβαρδοί αποδεκατίστηκαν, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί λιποτάκτησαν και οι αρχηγοί της Σταυροφορίας διέφυγαν, εγκαταλείποντας τους υπόλοιπους, όταν κυριεύθηκε το στρατόπεδο των Σταυροφόρων. Όσοι επιζήσαντες σταυροφόροι μπόρεσαν και ξέφυγαν, πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου