Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Γκρόβερ Κλίβελαντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στίβεν Κλίβελαντ
StephenGroverCleveland.png
24oς Πρόεδρος των ΗΠΑ
Περίοδος
4 Μαρτίου 1893 – 4 Μαρτίου 1897
ΑντιπρόεδροςΆντλαϊ Στίβενσον I
ΠροκάτοχοςΜπέντζαμιν Χάρρισον
ΔιάδοχοςΟυίλλιαμ ΜακΚίνλεϋ
22oς Πρόεδρος των ΗΠΑ
Περίοδος
4 Μαρτίου 1885 – 4 Μαρτίου 1889
ΑντιπρόεδροςΤόμας Α. Χέντρικς (1885)
Κανείς (1885-1889)
ΠροκάτοχοςΤσέστερ Α. Άρθουρ
ΔιάδοχοςΜπέντζαμιν Χάρρισον
28ος Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης
Περίοδος
1 Ιανουαρίου 1883 – 6 Ιανουαρίου 1885
ΑναπληρωτήςΝτέιβιντ Μπ. Χιλ
ΠροκάτοχοςΑλόνζο Μπ. Κορνέλ
ΔιάδοχοςΝτέιβιντ Μπ. Χιλ
34ος Δήμαρχος του Μπάφαλο
Περίοδος
2 Ιανουαρίου 1882 – 20 Νοεμβρίου 1882
ΠροκάτοχοςΑλεξάντερ Μπρας
ΔιάδοχοςΜάρκους Μ. Ντρέικ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση18 Μαρτίου 1837
Κάλντγουελ, Νιου Τζέρσεϊ, Η.Π.Α.
Θάνατος24 Ιουνίου 1908 (71 ετών)
Πρίνστον, Νιου Τζέρσεϊ, Η.Π.Α.
ΣύζυγοςΦράνσις Φόλσομ
ΠαιδιάΡουθ
Έσθερ
Μάριον
Ρίτσαρντ
Φράνσις
ΕπάγγελμαΔικηγόρος
ΘρήσκευμαΠρεσβυτεριανισμός
ΥπογραφήGroverCleveland Signature.png
Ο Στίβεν Γκρόβερ Κλίβελαντ (18 Μαρτίου 1837 - 24 Ιουνίου 1908) ήταν ο 22ος και 24ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Κλίβελαντ είναι ο μόνος πρόεδρος που υπηρέτησε δύο μη συνεχόμενες θητείες (1885–1889 και 1893–1897) και ούτως ο μόνος άνθρωπος που μετράται δις στην αρίθμηση των προέδρων. Ήταν ο πρώτος σε ψήφους υποψήφιος πρόεδρος τρεις φορές—το 1884, το 1888, και το 1892—και ήταν ο μόνος Δημοκρατικός που εκλέχθηκε στην προεδρεία την περίοδο της Ρεπουμπλικανικής πολιτικής κυριαρχίας η οποία διήρκεσε από το 1861 μέχρι το 1913.
Ο Κλίβελαντ ήταν ο ηγέτης των φιλικά διακείμενων προς τους επιχειρηματίες Bourbon Democrats οι οποίοι αντετίθεντο στους υψηλούς δασμούς, την πολιτική του Ελεύθερου Αργύρου, τον υψηλό πληθωρισμό, τον ιμπεριαλισμό και τις κρατικές επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις προς τις επιχειρήσεις, τους αγρότες ή τους βετεράνους. Οι μάχες του για πολιτική μεταρρύθμιση και η υπεράσπιση του οικονομικού συντηρητισμού εκ μέρους του τον έκαναν είδωλο των Αμερικανών συντηρητικών της περιόδου.[1] Ο Κλίβελαντ επαινέθηκε για την ειλικρίνεια του, την ανεξαρτησία του, την ακεραιότητά του, και την πρόσδεση του στις αξίες του κλασσικού φιλελευθερισμού.[2] Ο Κλίβελαντ πολέμησε αδυσώπητα την πολιτική διαφθορά, το πατρονάρισμα, και την κομματική δικτατορία. Πράγματι, ως μεταρρυθμιστής το κύρος του ήταν τόσο ισχυρό που η μεταρρυθμιστική πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, καλούμενη "Mugwumps", αποδοκίμασε τους Ρεπουμπλικανικούς υποψηφίους και στράφηκε υπέρ του το 1884.[3]
Η καταστροφή χτύπησε τη χώρα καθώς άρχιζε η δεύτερη θητεία του με τον Πανικό του 1893 να δημιουργεί μια δριμεία εθνική ύφεση την οποία ο Κλίβελαντ αδυνατούσε να αντιστρέψει. Κατέστρεψε το Δημοκρατικό Κόμμα, ανοίγοντας τον δρόμο για μιαΡεπουμπλικανική σαρωτική νίκη το 1894 και για την επικράτηση της φιλοαγροτικής πτέρυγας και της πτέρυγας των οπαδών του αργύρου στο κόμμα του το 1896. Το αποτέλεσμα ήταν μια πολιτική αναδιάταξη η οποία τερμάτισε το Τρίτο Κομματικό Σύστημα και εγκαθίδρυσε το Τέταρτο Κομματικό Σύστημα και την Προοδευτική Περίοδο.[4]
Ο Κλίβελαντ πήρε ισχυρές θέσεις και δέχθηκε οξεία κριτική. Η παρέμβασή του στην Απεργία του Πούλμαν του 1894 για να κρατήσει τους σιδηροδρόμους σε κίνηση εξόργισε τα εργατικά συνδικάτα πανεθνικά και το τμήμα του κόμματος στο Ιλινόι· η υποστήριξή του προς τον κανόνα χρυσού και η αντίθεση του στην πολιτική του Ελεύθερου Αργύρου αποξένωσαν την αγροτική πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος.[5] Επιπλέον, οι επικριτές του παραπονούνταν ότι είχε περιορισμένη φαντασία και φαινόταν να έχει συντριβεί από τις οικονομικές καταστροφές του έθνους—τις υφέσεις και τις απεργίες—κατά την δεύτερη θητεία του.[5] Ακόμη και ούτως, η φήμη του περί ειλικρίνειας και καλού χαρακτήρα επικράτησε των προβλημάτων της δεύτερης θητείας του. Ο βιογράφος Άλλαν Νέβινςέγραψε: "στον Γκρόβερ Κλίβελαντ η μεγαλοσύνη βρίσκεται στις τυπικές παρά στις ασυνήθιστες αξίες. Δεν είχε χαρίσματα τα οποία δεν διέθεταν άλλοι άνθρωποι. Είχε ειλικρίνεια, κουράγιο, σταθερότητα, ανεξαρτησία, και κοινή λογική. Αλλά τα κατείχε σε ένα βαθμό που άλλοι δεν τα κατέχουν."[6]

Οικογένεια και πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παιδική ηλικία και οικογενειακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στίβεν Γκρόβερ Κλίβελαντ γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1837, στο Κάλντγουελ, στο Νιου Τζέρσεϊ από τον Ρίτσαρντ Φάλλεϋ Κλίβελαντ και την Αν Νηλ Κλίβελαντ.[7] Ο πατέρας του Κλίβελαντ ήταν Πρεσβυτεριανός ιερέας, αρχικά στο Κονέκτικατ.[8] Η μητέρα του ήταν από την Βαλτιμόρη, κόρη ενός βιβλιοπώλη.[9] Από την πλευρά του πατέρα του, ο Κλίβελαντ καταγόταν από Άγγλους προγόνους, με τον πρώτο Κλίβελαντ να έχει μεταναστεύσει στη Μασαχουσέτη από τη βορειοανατολική Αγγλία το 1635.[10] Από την πλευρά της μητέρας του, ο Κλίβελαντ καταγόταν από Αγγλοϊρλανδούς Προτεστάντες και Γερμανούς Κουακέρους από τη Φιλαδέλφεια.[11] Ήταν μακρινός συγγενής του Στρατηγού Μόσες Κλήβελαντ από τον οποίο έχει ονομαστεί το Κλίβελαντ, στο Οχάιο.[12]
Ο τόπος γέννησης του Κλίβελαντ, στο Κάλντγουελ, Νέα Υόρκη
Ο Κλίβελαντ, πέμπτος σε ηλικία από εννέα παιδιά, ονομάστηκε Στίβεν Γκρόβερ προς τιμήν του πρώτου πάστορα της Πρώτης Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας του Κάλντγουελ, όπου ο πατέρας του ήταν πάστορας εκείνη την εποχή, αλλά δεν χρησιμοποιούσε το όνομαΣτίβεν κατά την ενήλικη ζωή του.[13] Το 1841, η οικογένεια μετακόμισε στο Φαγιέτβιλ της Νέας Υόρκης, όπου ο Γκρόβερ πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας.[14] Οι γείτονε τον περιέγραψαν αργότερα ως "γεμάτος χιούμορ και με κλίση στις φάρσες",[15] και αρεσκόταν στα υπαίθρια αθλήματα.[16] Το 1850, ο πατέρας του Κλίβελαντ έγινε πάστορας στο Κλίντον, Κομητεία Ονέιντα, Νέα Υόρκη, και η οικογένεια εγκαταστάθηκε εκεί.[17] Μετακόμισαν πάλι το 1853 στο Χόλαντ Πάτεντ, Νέα Υόρκη, κοντά στην Ούτικα.[18] Όχι πολύ μετά αφότου η οικογένεια έφθασε στο Χόλλαντ Πάτεντ, ο πατέρας του Κλίβελαντ πέθανε.[18]

Εκπαίδευση και μετακόμιση στα δυτικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φοίτησε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Fayetteville Academy και στην Clinton Liberal Academy.[19] Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1853, ο Κλίβελαντ άφησε το σχολείο και βοήθησε την οικογένειά του. Αργότερα το ίδιο έτος, ο αδελφός του Κλίβελαντ, ο Ουίλλιαμ, προσλήφθηκε ως δάσκαλος στο Ινστιτούτο της Νέας Υόρκης για τους Τυφλούς στη Νέα Υόρκη, καιο Ουίλλιαμ απέσπασε μια θέση βοηθού δασκάλου για τον Κλίβελαντ. Επέστρεψε στο Χόλλαντ Πάτεντ στο τέλος του 1854.[20] Ένας μεγαλύτερος στην ενορία του προσφέρθηκε να πληρώσει για την κολλεγιακή του εκπαίδευση αν υποσχόταν να γίνει ιερέας, αλλά ο Κλίβελαντ αρνήθηκε. Αντίθετα, το 1855 ο Κλίβελαντ αποφάσισε να μετακομίσει δυτικά. Σταμάτησε πρώτα στο Μπάφαλο, Νέα Υόρκη, όπου ο θείος του, Λιούις Γ. Άλλεν, του έδωσε μια θέση στον τοπικό κλήρο.[21] Ο Άλλεν ήταν σημαντικός άνδρας στο Μπάφαλο, και παρουσίασε τον ανιψιό του σε ισχυρούς άνδρες εκεί, περιλαμβανομένων των ιδιοκτητών της δικηγορικής εταιρείας Rogers, Bowen, and Rogers.[22] Ο Κλίβελαντ αργότερα έλαβε θέση γραμματέα στην εταιρεία, και έγινε δεκτός στον δικηγορικό σύλλογο το 1859.[23]

Πρώιμη καριέρα και ο Εμφύλιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια πρώιμη, αχρονολόγητη φωτογραφία του Γκρόβερ Κλίβελαντ[24]
Αφότου έγινε δικηγόρος, ο Κλίβελαντ εργάσθηκε για την εταιρεία Rogers για τρία έτη, φεύγοντας το 1862 για να αρχίσει την δική του πρακτική.[25]Τον Ιανουάριο 1863, διορίσθηκε βοηθός περιφερειακός νομικός αξιωματούχος (district attorney) της Κομητείας Έρι.[26] Με τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο να μαίνεται, το Κογκρέσο πέρασε την Πράξη Υποχρεωτικής Στράτευσης του 1863 (Conscription Act of 1863), ζητώντας από τους ικανούς άνδρες να υπηρετήσουν στον στρατό αν κληθούν, ή αλλιώς να εξαγοράσουν την θητεία τους με έναν αντικαταστάτη.[23] Ο Κλίβελαντ διάλεξε την δεύτερη επιλογή, πληρώνοντας στον Τζορτζ Μπεννίνσκι, έναν τριανταδυάχρονο Πολωνό μετανάστη, $150 για να υπηρετήσει στη θέση του.[27] Ως δικηγόρος ο Κλίβελαντ έγινε γνωστός για την υψηλή του συγκέντρωση και αφοσίωση στην σκληρή δουλειά.[28] Το 1866, υπερασπίσθηκε μερικούς συμμετέχοντες στην επιδρομή των Φένιων εκείνου του έτους, με επιτυχία και τους απάλλαξε.[29] Το 1868, ο Κλίβελαντ έτυχε δημοσιότητας μέσα στους επαγγελματικούς του κύκλους για την επιτυχή υπεράσπιση μιας υπόθεσης συκοφαντίας εναντίον του εκδότη της Commercial Advertiser, μιας εφημερίδας του Μπάφαλο.[30] Εκείνη την περίοδο, ο Κλίβελαντ ζούσε σε έναν ξενώνα· αν και το εισόδημα του αυξήθηκε αρκετά ώστε να του επιτρέπει μια πολυτελέστερη ζωή, ο ίδιος συνέχισε να υποστηρίζει την μητέρα του και τις νεότερες αδελφές του.[31] Αν και ζούσε λιτά αρεσκόταν στην ενεργή κοινωνική ζωή και απολάμβανε την άνετη κοινωνικότητα των λόμπι ξενοδοχείων και των σαλούν."[32]

Πολιτική καριέρα στη Νέα Υόρκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σερίφης της Κομητείας Έρι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την πρώτη του ανάμειξη στην πολιτική, ο Κλίβελαντ ευθυγραμμίστηκε με το Δημοκρατικό Κόμμα.[33] Το 1865, διαγωνίσθηκε για District Attorney, ηττώμενος οριακά από τον φίλο και συγκάτοικό τού, Λάιμαν Κ. Μπας, τον Ρεπουμπλικανικό υποψήφιο.[28] Ο Κλίβελαντ τότε έμεινε εκτός πολιτικής μέχρι το 1870 όταν, με τη βοήθεια του φίλου ου, Όσκαρ Φόλσομ, διασφάλισε το Δημοκρατικό χρίσμα για σερίφης της Κομητείας Έρι.[34] Στην ηλικία των τριάντα τριών, ο Κλίβελαντ εκλέχθηκε σερίφης με διαφορά 303 ψήφων, αναλαμβάνοντας το αξίωμα την 1η Ιανουαρίου 1871.[35] Ενώ αυτή η νέα καριέρα τον απομάκρυνε από την εξάσκηση της δικηγορίας, τον επιβράβευσε με δύο τρόπους: τα ποσά were said to yield up to $40,000 (US$800 in present terms) over the two-year term.[34] Το πλέον γνωστό περιστατικό της θητείας του έλαβε χώρα στις 6 Σεπτεμβρίου 1872. Περιελάμβανε την εκτέλεση του Πάτρικ Μόρρισσεϊ, ο οποίος είχε καταδικαστεί για τον φόνο της μητέρας του.[36] Ως σερίφης, ο Κλίβελαντ ήταν υπεύθυνος να διεξάγει προσωπικά την εκτέλεση ή να πληρώσει αναπληρωτή $10 για αυτή την διαδικασία.[36] Ο Κλίβελαντ, παρά τις αντιρρήσεις του για τον απαγχονισμό, επέλεξε να κάνει την εκτέλεση μόνος του.[36] Απαγχόνισε άλλον έναν δολοφόνο, τον Τζον Γκάφνεϊ, στις 14 Φεβρουαρίου 1873.[37]
Μετά την λήξη της θητείας του ως σερίφη, ο Κλίβελαντ επέστρεψε στην ιδιωτική απασχόληση, ανοίγοντας ένα δικηγορικό γραφείο με τους φίλους του Λάιμαν Κ. Μπας και Ουίλσον Σ. Μπίσσελ.[38] Ο Μπας δεν απασχολείτο πολύ στο γραφείο, έχοντας εκλεγεί στο Κογκρέσο το 1873, αλλά ο Κλίβελαντ και ο Μπίσσελ σύντομα βρέθηκαν στην κορυφή της νομικής κοινότητας του Μπάφαλο.[39] Μέχρι εκείνο το σημείο, η πολιτική καριέρα του Κλίβελαντ είχε υπάρξει αξιότιμη αλλά ασήμαντη. Όπως έγραψε ο βιογράφος Άλλαν Νέβινς, "πιθανώς κανείς άνδρας στη χώρα, στις 4 Μαρτίου 1881, είχε σκεφτεί λιγότερο από αυτόν τον περιορισμένο, απλό, σθεναρό δικηγόρο από το Μπάφαλο ότι ο ίδιος τέσσερα έτη μετά θα βρισκόταν στην Ουάσινγκτον, Π.Κ. και θα ορκιζόταν ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών."[40]

Δήμαρχος του Μπάφαλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την δεκαετία του 1870 η κυβέρνηση του Μπάφαλο είχε γίνει αυξανόμενα διεφθαρμένη, με τις Δημοκρατικές και Ρεπουμπλικανικές πολιτικές μηχανές να συνεργάζονται για να μοιραστούν τα spoils.[41] Όταν, το 1881, οι Ρεπουμπλικανοί πρότειναν ένα ψηφοδέλτιο συγκεκριμένα κακόφημων πολιτικών των μηχανισμών, οι Δημοκρατικοί διέβλεψαν την ευκαιρία να κερδίσουν τις ψήφους των αποξενωμένων Ρεπουμπλικανών προτείνοντας έναν πιο ειλικρινή υποψήφιο.[42] Οι κομματικοί ηγέτες προσέγγισαν το Κλίβελαντ, και εκείνος συμφώνησε να διαγωνιστεί για Δήμαρχος του Μπάφαλο, δεδομένου ότι το υπόλοιπο ψηφοδέλτιο θα ήταν της αρεσκείας του.[43] Όταν οι πιο κακόφημοι πολιτικοί αφέθηκαν εκτός του Δημοκρατικού ψηφοδελτίου, ο Κλίβελαντ αποδέχθηκε το χρίσμα.[43] Ο Κλίβελαντ εκλέχθηκε δήμαρχος με 15.120 ψήφους, έναντι 11.528 για τον Μίλτον Σ. Μπιμπ, τον αντίπαλό του.[44] Ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 2 Ιανουαρίου 1882.

Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άγαλμα του Γκρόβερ Κλίβελαντ έξω από το Δημαρχείο στο Μπάφαλο, Νέα Υόρκη
Καθώς η φήμη του Κλίβελαντ μεγάλωνε, οι αξιωματούχοι του πολιτειακού Δημοκρατικού κόμματος άρχισαν αν τον θεωρούν πιθανό προτεινόμενο για κυβερνήτη.[45] Ο Ντάνιελ Μάννινγκ, ένας εσωτερικός του κόμματος ο οποίος θαύμαζε το έργο του Κλίβελαντ, προώθησε την υποψηφιότητά του.[46] Με μια διάσπαση στο πολιτειακό Ρεπουμπλικανικό κόμμα, το 1882 έμοιαζε να είναι ένα Δημοκρατικό έτος, και υπήρχαν αρκετοί διεκδικητές για το χρίσμα του κόμματος.[45] Οι δύο κορυφαίοι Δημοκρατικοί υποψήφιοι ήταν ο Ρόσγουελ Π. Φλάουερ και ο Χένρι Γ. Σλόκουμ, αλλά οι παρατάξεις τους ήλθαν σε αδιέξοδο και το συνέδριο δεν μπορούσε να συμφωνήσει σε έναν υποψήφιο.[47] Ο Κλίβελαντ, στην τρίτη θέση στην πρώτη ψηφοφορία, κέρδισε υποστήριξη σε επόμενες ψηφοφορίες και αναδύθηκε ως η συμβιβαστική επιλογή.[48] Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα παρέμεινε διαιρεμένο όσον αφορά τα εσωτερικά του ζητήματα, και στην γενική εκλογή ο Κλίβελαντ αναδείχθηκε νικητής, με 535.318 ψήφους έναντι του Ρεπουμπλικανού προτεινόμενου Τσαρλς Τζ. Φόλγκερ ο οποίος έλαβε 342.464.[49] Η διαφορά νίκης του Κλίβελαντ ήταν, τότε, η μεγαλύτερη σε ανταγωνιστική εκλογή της Νέας Υόρκης, και οι Δημοκρατικοί επίσης κέρδισαν έδρες σε αμφότερα τα σώματατου Πολιτειακού Νομοθετικού Σώματος της Νέας Υόρκης.[50]
Συνεχίζοντας την αντίθεσή του στις περιττές δαπάνες, ο Κλίβελαντ έστειλε οκτώ βέτο στο νομοθετικό σώμα στους πρώτους δύο μήνες της θητείας του στο αξίωμα.[51]

Εκλογή του 1884[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1884

Χρίσμα για την προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Εθνικό Δημοκρατικό Συνέδριο 1884
Οι Ρεπουμπλικανοί συνήλθαν στο Σικάγο και έχρισαν υποψήφιο τον πρώην Ομιλητή της Βουλής Τζέιμς Τζ. Μπλέιν από το Μέιν για πρόεδρο στην τέταρτη ψηφοφορία. Η υποψηφιότητα του Μπλέιν αποξένωσε πολλούς Ρεπουμπλικανούς οι οποίοι έβλεπαν τον Μπλέιν ως φιλόδοξο και ανήθικο.[52] Οι ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος είδαν την επιλογή των Ρεπουμπλικανών ως ευκαιρία να ξαναπάρουν τον Λευκό Οίκο για πρώτη φορά από το 1856 αν βρισκόταν ο σωστός υποψήφιος.[52]
Ένα καρτούν εναντίον του Μπλέιν τον παρουσιάζει ως τον "δερματόστικτο άνδρα," με πολλά ανεξίτηλα σκάνδαλα.
Ένα καρτούν εναντίον του Κλίβελαντ τονίζει το σκάνδαλο Χάλπιν.
Μεταξύ των Δημοκρατικών, ο Σάμιουελ Τζ. Τίλντεν ήταν το αρχικό φαβορί, έχοντας υπάρξει ο υποψήφιος του κόμματος στηναμφισβητούμενη εκλογή του 1876.[53] Ο Τίλντεν όμως είχε κακή υγεία και αφότου αρνήθηκε να είναι υποψήφιος, οι υποστηρικτές του στράφηκαν προς αρκετούς άλλους διεκδικητές.[53] Ο Κλίβελαντ ήταν μεταξύ των κορυφαίων σε αρχική υποστήριξη, αλλά ο Τόμας Φ. Μπάγιαρντ του Ντέλαγουερ, ο Άλλεν Τζ. Θέρμαν του Οχάιο, ο Σάμιουελ Φρίμαν Μίλλερ της Αϊόβα και ο Μπέντζαμιν Μπάτλερ τηςΜασαχουσέτης επίσης είχε αξιόλογη υποστήριξη, μαζί με άλλους ευνοούμενους γιους.[53] Έκαστος των άλλων υποψηφίων αντιμετώπιζαν εμπόδια στην υποψηφιότητά τους: ο Μπάγιαρντ είχε μιλήσει υπέρ της απόσχισης το 1861, καθιστάμενος ούτως μη αποδεκτός στους Βόρειους· ο Μπάτλερ, αντίθετα, λοιδωρήθηκε σε όλο τον Νότο για τις ενέργειές του κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο· ο Θέρμαν ήταν γενικά αρεστός, αλλά γινόταν γηραιός και ανήμπορος, και οι απόψεις του στο θέμα του αργύρου ήταν αβέβαιες.[54] Ο Κλίβελαντ επίσης είχε δυσφημιστές—ο Τάμανι παρέμενε αντίπαλός του—but the nature of his enemies made him still more friends.[55] Ο Κλίβελαντ προηγείτο στην πρώτη ψηφοφορία, με 392 ψήφους σε σύνολο 820.[56] Στην δεύτερη ψηφοφορία, ο Τάμμανι έστρεψε την υποστήριξη του προς τον Μπάτλερ αλλά οι υπόλοιποι αντιπρόσωποι στράφηκαν στον Κλίβελαντ, και εκείνος κέρδισε το χρίσμα.[57] Ο Τόμας Α. Χέντρικς της Ιντιάναεπιλέχθηκε ως συνυποψήφιός του.[57]

Εκστρατεία εναντίον του Μπλέιν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διαφθορά στην πολιτική ήταν το κεντρικό θέμα τοn 1884, και η φήμη του Κλίβελαντ ως εχθρού της διαφθοράς αποδείχθηκε το δυνατότερο προτέρημα των Δημοκρατικών.[58] Οι μεταρρυθμιστές Ρεπουμπλικανοί που ονομάζονταν "Mugwumps" αποκήρυξαν τον Μπλέιν και συντάχθηκαν με τον Κλίβελαντ.[59] Οι Mugwumps, περιλαμβανομένων ανδρών όπως ο Καρλ Σουρτς και ο Χένρι Ουόρντ Μπίτσερ, ήταν πιο ανήσυχοι με την ηθική παρά με το κόμμα, και αισθάνθηκαν ότι ο Κλίβελαντ ήταν μια ευγενική ψυχή που θα προωθούσε την μεταρρύθμιση των δημόσιων υπηρεσιών και θα πολεμούσε για αποδοτικότητα στην κυβέρνηση.[59] Την ίδια στιγμή οι Δημοκρατικοί κέρδισαν υποστήριξή από τους Mugwumps και έχασαν μερικούς εργάτες υπέρ του Greenback-Labor party, με ηγέτη τον πρώην Δημοκρατικό Μπέντζαμιν Μπάτλερ.[60]
Η εκστρατεία επικεντρώθηκε στις προσωπικότητες των υποψηφίων, καθώς οι υποστηρικτές των υποψηφίων διέδιδαν κακολογίες για τους αντιπάλους τους. Οι υποστηρικτές του Κλίβελαντ αναμασούσαν τις παλιές φήμες ότι ο Μπλέιν είχε με διαφθορά επηρεάσει την νομοθεσία προς όφελος του Little Rock and Fort Smith Railroad και του the Union Pacific Railway, επωφελούμενος αργότερα από την πώληση ομολόγων που είχε σε αμφότερες τις εταιρείες.[61] Αν και οι ιστορίες περί της εύνοιας του Μπλέιν προς τους σιδηροδρόμους είχαν γίνει ευρέως γνωστός οκτώ χρόνια νωρίτερα, αυτή τη φορά ανακαλύφθηκε η ανταπόκριση του Μπλέιν, κάνοντας τις προηγούμενες αρνήσεις του λιγότερο εύλογες.[61] Σε μερικές από τις πιο ζημιογόνες απαντήσεις του, ο Μπλέιν είχε γράψει "Κάψτε αυτό το γράμμα," δίνοντας στους Δημοκρατικούς την τελευταία γραμμή της εκστρατείας τους: "Blaine, Blaine, James G. Blaine, the continental liar from the state of Maine, 'Burn this letter!"[62]
Για να ανταγωνιστεί την εικόνα του Κλίβελαντ της ανώτερης ηθικότητας, οι Ρεπουμπλικανοί ανακάλυψαν αναφορές ότι ο Κλίβελαντ είχε ένα νόθο παιδί ενώ ήταν δικηγόρος στο Μπάφαλο, και τραγουδούσαν "Ma, Ma, where's my Pa?".[63] Όταν ήρθε αντιμέτωπος με το αναδυόμενο σκάνδαλο, οι οδηγίες του Κλίβελαντ προς το επιτελείο της εκστρατείας του ήταν: "Πείτε την αλήθεια."[64] Ο Κλίβελαντ παραδέχτηκε ότι έδινε οικονομική βοήθεια το 1874 στην Μαρία Κροφτς Χάλπιν, την γυναίκα η οποία ισχυριζόταν ότι αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού της, το οποίο λεγόταν Όσκαρ Φόλσομ Κλίβελαντ.[63] Η Χάλπιν είχε σχέσεις με αρκετούς άνδρες εκείνη την περίοδο, περιλαμβανομένου του φύλου και νομικού συνεταίρου του Κλίβελαντ, Όσκαρ Φόλσομ, από τον οποίο το παιδί είχε πάρει επίσης το όνομά του.[63] Ο Κλίβελαντ δεν γνώριζε ποιος ήταν ο πατέρας, αλλά πιστεύεται ότι ανέλαβε την ευθύνη του επειδή ήταν ο μόνος εργένης ανάμεσά τους.[63]

Αμφότεροι οι υποψήφιοι πίστευαν ότι οι πολιτείες της Νέας Υόρκης, του Νιου Τζέρσεϊ, της Ιντιάνα και του Κονέκτικατ θα καθόριζαν την εκλογή.[65] Στη Νέα Υόρκη, οι Δημοκρατικοί του Tammany Hall, αφότου αμφιταλαντεύτηκαν, αποφάσισαν ότι θα κέρδιζαν περισσότερα υποστηρίζοντας έναν Δημοκρατικό που τους δυσαρεστούσε παρά έναν Ρεπουμπλικανό που ουδέν θα έκανε για εκείνους.[66] Ο Μπλέιν έλπιζε ότι θα είχε περισσότερη υποστήριξη από τους Ιρλανδοαμερικανούς συγκριτικά με αυτήν που λάμβαναν συνήθως οι Ρεπουμπλικανοί· ενώ οι Ιρλανδοί ήταν κυρίως "Δημοκρατικό έδαφος" κατά τον 19ο αιώνα, η μητέρα του Μπλέιν ήταν Ιρλανδή Καθολική και εκείνος υποστήριζε την την Irish National Land League ενόσω ήταν Υπουργός Εξωτερικών.[67]
Οι Ιρλανδοί, μια σημαντική ομάδα σε τρεις από τις αμφιταλαντευόμενες πολιτείες, φάνηκαν να κλίνουν υπέρ του Μπλέιν μέχρις ότου ένας από τους υποστηρικτές του, ο Σάμιουελ Ντ. Μπέρτσαρντ, εκφώνησε ένα λόγο που αποκήρυσσε τους Δημοκρατικούς ως το κόμμα του "Ρουμιού, του Ρομανισμού, και της Εξέγερσης" (Rum, Romanism, and Rebellion).[68]Οι Δημοκρατικοί διέδωσαν αυτά τα προσβλητικά λόγια κατά τις ημέρες πριν την εκλογή, και ο Κλίβελαντ οριακά κέρδισε και τις τέσσερις επαμφοτερίζουσες πολιτείες, περιλαμβανομένης της Νέας Υόρκης με λίγο περισσότερες από χίλιες ψήφους.[69] Ενώ η η διαφορά στην λαϊκή ψήφο ήταν οριακή, με τον Κλίβελαντ να νικά με μόνο ένα τέταρτο της ποσοστιαίας μονάδας, οι εκλεκτορικές ψήφοι έδωσαν στον Κλίβελαντ μια πλειοψηφία 219–182.[69] Μετά την νίκη στους εκλέκτορες, η αρνητική φράση "Ma, Ma ..." απέκτησε μια κλασσική απάντηση: "Gone to the White House. Ha! Ha! Ha!"[70]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Άλμα πάνω↑ Blum, 527
  2. Άλμα πάνω↑ Jeffers, 8–12; Nevins, 4–5; Beito and Beito
  3. Άλμα πάνω↑ McFarland, 11–56
  4. Άλμα πάνω↑ Gould, passim
  5. ↑ Άλμα πάνω, στο:5,0 5,1 Tugwell, 220–249
  6. Άλμα πάνω↑ Nevins, 4
  7. Άλμα πάνω↑ Nevins, 8–10
  8. Άλμα πάνω↑ Graff, 3–4; Nevins, 8–10
  9. Άλμα πάνω↑ Graff, 3–4
  10. Άλμα πάνω↑ Nevins, 6
  11. Άλμα πάνω↑ Nevins, 9
  12. Άλμα πάνω↑ Graff, 7
  13. Άλμα πάνω↑ Nevins, 10; Graff, 3
  14. Άλμα πάνω↑ Nevins, 11; Graff, 8–9
  15. Άλμα πάνω↑ Nevins, 11
  16. Άλμα πάνω↑ Jeffers, 17
  17. Άλμα πάνω↑ Nevins, 17–19
  18. ↑ Άλμα πάνω, στο:18,0 18,1 Nevins, 21
  19. Άλμα πάνω↑ Nevins, 18–19; Jeffers, 19
  20. Άλμα πάνω↑ Nevins, 23–27
  21. Άλμα πάνω↑ Nevins, 27–33
  22. Άλμα πάνω↑ Nevins, 31–36
  23. ↑ Άλμα πάνω, στο:23,0 23,1 Graff, 14
  24. Άλμα πάνω↑ From the Cleveland Family Papers at the New Jersey Archives.
  25. Άλμα πάνω↑ Graff, 14–15
  26. Άλμα πάνω↑ Graff, 15; Nevins, 46
  27. Άλμα πάνω↑ Graff, 14; Nevins, 51–52. Ο Μπεννίνσκι επιβίωσε του πολέμου.
  28. ↑ Άλμα πάνω, στο:28,0 28,1 Nevins, 52–53
  29. Άλμα πάνω↑ Nevins, 54
  30. Άλμα πάνω↑ Nevins, 54–55
  31. Άλμα πάνω↑ Nevins, 55–56
  32. Άλμα πάνω↑ Nevins, 56
  33. Άλμα πάνω↑ Nevins, 44–45
  34. ↑ Άλμα πάνω, στο:34,0 34,1 Nevins, 58
  35. Άλμα πάνω↑ Jeffers, 33
  36. ↑ Άλμα πάνω, στο:36,0 36,1 36,2 Jeffers, 34; Nevins, 61–62
  37. Άλμα πάνω↑ «The Execution of John Gaffney». The Buffalonian. Ανακτήθηκε στις March 27, 2008.
  38. Άλμα πάνω↑ Jeffers, 36; Nevins, 64
  39. Άλμα πάνω↑ Nevins, 66–71
  40. Άλμα πάνω↑ Nevins, 78
  41. Άλμα πάνω↑ Nevins, 79; Graff, 18–19; Jeffers, 42–45; Welch, 24
  42. Άλμα πάνω↑ Nevins, 79–80; Graff, 18–19; Welch, 24
  43. ↑ Άλμα πάνω, στο:43,0 43,1 Nevins, 80–81
  44. Άλμα πάνω↑ Nevins, 83
  45. ↑ Άλμα πάνω, στο:45,0 45,1 Nevins, 94–99; Graff, 26–27
  46. Άλμα πάνω↑ Nevins, 95–101
  47. Άλμα πάνω↑ Graff, 26; Nevins, 101–103
  48. Άλμα πάνω↑ Nevins, 103–104
  49. Άλμα πάνω↑ Nevins, 105
  50. Άλμα πάνω↑ Graff, 28
  51. Άλμα πάνω↑ Graff, 35
  52. ↑ Άλμα πάνω, στο:52,0 52,1 Nevins, 185–186; Jeffers, 96–97
  53. ↑ Άλμα πάνω, στο:53,0 53,1 53,2 Nevins, 146–147
  54. Άλμα πάνω↑ Nevins, 147
  55. Άλμα πάνω↑ Nevins, 152–153; Graff, 51–53
  56. Άλμα πάνω↑ Nevins, 153
  57. ↑ Άλμα πάνω, στο:57,0 57,1 Nevins, 154; Graff, 53–54
  58. Άλμα πάνω↑ Summers, passim; Grossman, 31
  59. ↑ Άλμα πάνω, στο:59,0 59,1 Nevins, 156–159; Graff, 55
  60. Άλμα πάνω↑ Nevins, 187–188
  61. ↑ Άλμα πάνω, στο:61,0 61,1 Nevins, 159–162; Graff, 59–60
  62. Άλμα πάνω↑ Graff, 59; Jeffers, 111; Nevins, 177, Welch, 34
  63. ↑ Άλμα πάνω, στο:63,0 63,1 63,2 63,3 Nevins, 162–169; Jeffers, 106–111; Graff, 60–65; Welch, 36–39
  64. Άλμα πάνω↑ Nevins, 163, Graff, 62
  65. Άλμα πάνω↑ Welch, 33
  66. Άλμα πάνω↑ Nevins, 170–171
  67. Άλμα πάνω↑ Nevins, 170
  68. Άλμα πάνω↑ Nevins, 181–184
  69. ↑ Άλμα πάνω, στο:69,0 69,1 Leip, David. 1884 Presidential Election Results. Dave Leip's Atlas of U.S. Presidential Elections (January 27, 2008)., Πρότυπο:National Archives EV source
  70. Άλμα πάνω↑ Graff, 64

Αναφορές και περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Scholarly studies[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bard, Mitchell. "Ideology and Depression Politics I: Grover Cleveland (1893–1897)"Presidential Studies Quarterly 1985 15(1): 77–88. ISSN 0360-4918
  • Beito, David T. and Beito, Linda Royster,"Gold Democrats and the Decline of Classical Liberalism, 1896–1900," Independent Review 4 (Spring 2000), 555–75.
  • Blake, Nelson M. "Background of Cleveland's Venezuelan Policy." American Historical Review1942 47(2): 259–277. in Jstor
  • Blodgett, Geoffrey. "Ethno-cultural Realities in Presidential Patronage: Grover Cleveland's Choices" New York History 2000 81(2): 189–210. ISSN 0146-437X when a German American leader called for fewer appointments of Irish Americans, Cleveland instead appointed more Germans
  • Blodgett, Geoffrey. "The Emergence of Grover Cleveland: a Fresh Appraisal" New York History1992 73(2): 132–168. ISSN 0146-437X covers Cleveland to 1884
  • Blum, John. The National Experience (1993) ISBN 0-15-500366-6
  • Brodsky, Alan. Grover Cleveland: A Study in Character, (2000). ISBN 0-312-26883-1
  • Calhoun, Charles William (2005). Benjamin Harrison. Macmillan. ISBN 0-8050-6952-6.
  • DeSantis, Vincent P. "Grover Cleveland: Another Look." Hayes Historical Journal 1980 3(1–2): 41–50. Issn: 0364-5924, argues his energy, honesty, and devotion to duty—much more than his actual accomplishments established his claim to greatness.
  • Dewey, Davis R. National Problems: 1880–1897 (1907), online edition
  • Doenecke, Justus. "Grover Cleveland and the Enforcement of the Civil Service Act" Hayes Historical Journal 1984 4(3): 44–58. ISSN 0364–5924
  • Faulkner, Harold U. Politics, Reform, and Expansion, 1890–1900 (1959), online edition
  • Ford, Henry Jones. The Cleveland Era: A Chronicle of the New Order in Politics (1921), short overview online
  • Gould, Lewis. America in the Progressive Era, 1890–1914 (2001) ISBN 0-582-35671-7
  • Graff, Henry F. Grover Cleveland (2002). ISBN 0-8050-6923-2, short biography by scholar
  • Grossman, Mark, Political Corruption in America: An Encyclopedia of Scandals, Power, and Greed (2003) ISBN 1-57607-060-3.
  • Hoffman, Karen S. "'Going Public' in the Nineteenth Century: Grover Cleveland's Repeal of the Sherman Silver Purchase Act" Rhetoric & Public Affairs 2002 5(1): 57–77. ISSN 1094–8392
  • Hirsch, Mark D. William C. Whitney, Modern Warwick (1948), biography of key political associate
  • Hoffman, Karen S. "'Going Public' in the Nineteenth Century: Grover Cleveland's Repeal of the Sherman Silver Purchase Act" Rhetoric and Public Affairs 2002 5(1): 57–77. in Project MUSE
  • Jeffers, H. Paul, An Honest President: The Life and Presidencies of Grover Cleveland (2000),ISBN 0-380-97746-X.
  • Kelley, Robert, "Presbyterianism, Jacksonianism and Grover Cleveland", "American Quarterly" 1966 18(4): 615–636. in JSTOR
  • Lambert, John R. Arthur Pue Gorman (1953)
  • Lynch, G. Patrick "U.S. Presidential Elections in the Nineteenth Century: Why Culture and the Economy Both Mattered." Polity 35#1 (2002) pp 29–50. in JSTOR, focus on election of 1884
  • McElroy, Robert. Grover Cleveland, the Man and the Statesman: An Authorized Biography(1923) Vol. I, Vol. II, old fashioned narrative
  • McFarland, Gerald W. Mugwumps, morals, & politics, 1884–1920 (1975) ISBN 0-87023-175-8
  • McWilliams, Tennant S., "James H. Blount, the South, and Hawaiian Annexation." Pacific Historical Review 1988 57(1): 25–46. in JSTOR.
  • Merrill, Horace Samuel. Bourbon Leader: Grover Cleveland and the Democratic Party (1957) 228pp
  • Morgan, H. Wayne. From Hayes to McKinley: National Party Politics, 1877–1896 (1969).
  • Nevins, Allan. Grover Cleveland: A Study in Courage (1932) Pulitzer Prize-winning biography. ASIN B000PUX6KQ.
  • Reitano, Joanne R. The Tariff Question in the Gilded Age: The Great Debate of 1888 (1994).ISBN 0-271-01035-5.
  • Summers, Mark Wahlgren. Rum, Romanism & Rebellion: The Making of a President, 1884(2000). ISBN 0-8078-4849-2. campaign techniques and issues online edition
  • Tugwell, Rexford Guy, Grover Cleveland: A Biography of the President Whose Uncompromising Honesty and Integrity Failed America in a Time of Crisis. Macmillan Co., 1968. ISBN 0-02-620330-8.
  • Welch, Richard E. Jr. The Presidencies of Grover Cleveland (1988) ISBN 0-7006-0355-7, scholarly study of the presidential years
  • Wilson, Woodrow, Mr. Cleveland as President Atlantic Monthly (March 1897): pp. 289–301 online; Wilson later became president
  • Zakaria, Fareed From Wealth to Power (1999) Princeton University Press. ISBN 0-691-01035-8.

Βασικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Cleveland, Grover. The Writings and Speeches of Grover Cleveland (1892) online edition
  • Cleveland, Grover. Presidential Problems. (1904) online edition
  • Nevins, Allan ed. Letters of Grover Cleveland, 1850–1908 (1934)
  • National Democratic Committee (1896). Campaign Text-book of the National Democratic Party., handbook of the Gold Democrats, who admired Cleveland
  • Sturgis, Amy H. ed. Presidents from Hayes through McKinley, 1877–1901: Debating the Issues in Pro and Con Primary Documents (2003) online edition
  • Wilson, William L. The Cabinet Diary of William L. Wilson, 1896–1897 (1957) online edition

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Σύνδεσμοι σε καταλόγους καθιερωμένων όρων
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Grover Cleveland της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
P vip.svgΠύλη Βιογραφίες
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)