Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015


Germany

GERMANY FLAG MEANING & DETAILS

51 VISITORS FROM HERE!


«  Previous Country | Next Country  »   Back to Flag Counter Overview
 Germany Flag
 Flag Information
  • three equal horizontal bands of black (top), red, and gold
  • these colors have played an important role in German history and can be traced back to the medieval banner of the Holy Roman Emperor - a black eagle with red claws and beak on a gold field

     Learn more about Germany »


     Source: CIA - The World Factbook
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

UNITED KINGDOM FLAG MEANING & DETAILS

74 VISITORS FROM HERE!


«  Previous Country | Next Country  »   Back to Flag Counter Overview
 United Kingdom Flag
 Flag Information
  • blue field with the red cross of Saint George (patron saint of England) edged in white superimposed on the diagonal red cross of Saint Patrick (patron saint of Ireland), which is superimposed on the diagonal white cross of Saint Andrew (patron saint of Scotland)
  • properly known as the Union Flag, but commonly called the Union Jack
  • the design and colors (especially the Blue Ensign) have been the basis for a number of other flags including other Commonwealth countries and their constituent states or provinces, and British overseas territories

     Learn more about United Kingdom »


     Source: CIA - The World Factbook
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Κρεμλίνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
To Κρεμλίνο της Μόσχας κατά τον 19ο αιώνα.
Ένα τείχος του Κρεμλίνου του Σμολένσκτο 1912.
Το Κρεμλίνο (Ρωσικά: Кремль, προφορά σύμφωνα με το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο: [krʲemlʲ]) είναι η Ρωσική λέξη για το «φρούριο», ή το «κάστρο» και αναφέρεται σε οποιοδήποτε μείζον οχυρωμένο κεντρικό σύμπλεγμα στις ιστορικές ρωσικές πόλεις. Αυτή η λέξη συχνά χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στο καλύτερα γνωστό, το Κρεμλίνο της Μόσχας, ή την κυβέρνηση που εδρεύει εκεί. Το όνομα «Κρεμλίνο» έχει συχνά εσφαλμένως συνδεθεί και με τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου λόγω του ιδιαιτέρου σχήματός του, αν και δεν αποτελεί τμήμα του Κρεμλίνου της Μόσχας.

Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ετυμολογία της λέξης δεν έχει εξακριβωθεί οριστικά. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές όπως για παράδειγμα η σύνδεση της λέξης με την ελληνική λέξη κρημνός. Άλλη ετυμολόγηση υποστρίζει ότι η λέξη Κρεμλίνο προέρχεται από την Τουρκική λέξη για το φρούριο που είναιKermen.

Κατάλογος κρεμλίνων Ρωσικών πόλεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σεργκέι Μιχαλκόφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σεργκέι Μιχαλκόφ
Михалков Сергей Владимирович.jpg
Ο Σεργκέι Μιχαλκόφ
Γέννηση28 Φεβρουαρίου 1913
Τόπος γέννησηςΜόσχα, Ρωσία Ρωσία
Θάνατος14 Αυγούστου 2009(96 ετών)
ΥπηκοότηταCountry flag Ρωσική
Είδος ΤέχνηςΠοίηση, Σεναριογραφία
ΒραβεύσειςΈχει λάβει 51 βραβεία και μετάλια
O Σεργκέι Βλαντίμιροβιτς Μιχαλκόφ (γεν 28 Φεβρουαρίου [ 13 Μαρτίου, Νέο Ημερολόγιο], 1913, Μόσχα — 27 Αυγούστου 2009, Μόσχα)(Ρωσικά: Серге́й Влади́мирович Михалко́в), ήταν Σοβιετικός Ρώσος σεναριογράφος και ποιητής[1]. Είναι πατέρας του Νικήτα Μιχαλκόφ και του Αντρέι Κοντσαλόφσκι.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχισε να γράφει ποιήματα από τα 9 του χρόνια και να τα δημοσιεύει στα 15 του χρόνια. Ξεχωριστή επιτυχία του ο Σεργκέι Μιχαλκόφ θεωρούσε την αναγέννηση στον 20ο αιώνα τέτοιου λογοτεχνικού είδους όπως είναι το παραμύθι. Μάλιστα ο Μιχαλκόφ δεν έκρυβε ότι τα πρώτα του παραμύθια τα είχε στείλει στον Στάλιν. Απάντηση στον συγγραφέα στάθηκε η δημοσίευσή τους στην «Πράβντα»- την κύρια προπαγανδιστική εφημερίδα της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Πριν απ αυτό, ο μάλλον άγνωστος Μοσχοβίτης συγγραφέας έγινε «εμπροσθοφυλακή» της σοβιετικής λογοτεχνίας και πολύ γρήγορα ανέβηκε στη λογοτεχνική ιεραρχική κλίμακα. Τα ποιήματά του για τον ψηλό "Θείο Στιόπα" ("Дядя Стёпа") απεικόνιζαν έναν φιλικό αστυφύλακα πάντα πρόθυμο να σώζει γάτες εγκλωβισμένες σε δέντρα ή άλλες τέτοιες κοινωνικές δράσεις[2].
Ο Μιχαλκόφ είχε ομολογήσει συχνά ότι «έζησε πολλά, όμως όχι ως μάρτυρας, αλλά ως ενεργός μέτοχος σε όλα τα γεγονότα». Στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού πολέμου ήταν στρατιωτικός ανταποκριτής. Τιμήθηκε με παράσημα και μετάλλια. Ο επιτάφιος στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη κοντά στα τείχη του Κρεμλίνου «Το όνομά σου είναι άγνωστο, το κατόρθωμά σου είναι αθάνατο» είναι γραμμένος επίσης από τον Σεργκέι Μιχαλκόφ.
«Η ιδιομορφία της ποιητικής φωνής του Μιχαλκόφ, όπως βεβαίωναν οι συνάδελφοί του, συνίστατο στην απλότητα και τη φυσικότητά της, στο ότι ο ποιητής αβίαστα και χωρίς οποιαδήποτε χυδαιότητα έδινε με έμμετρο λόγο τις βάσεις της κοινωνικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Ο Σεργκέι Μιχαλκόφ ήταν οικογενειάρχης μιας από τις ιδιαίτερα ονομαστές ρωσικές οικογένειες. Η πρώτη του σύζηγος- Νατάλια Κοντσαλόβσκαγια, είναι κόρη του ζωγράφου Κοντσαλόφσκι και εγγονή του ζωγράφου Σούρικοφ. Οι γιοι τους- ο Αντρέι και ο Νικίτα έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο σκηνοθέτες κινηματογράφου. Στον πρόλογο ενός έργου του ο Σεργκέι Μιχαλκόφ έγραψε: «Γεννήθηκα στην τσαρική Ρωσία. Στα 4 μου χρόνια είδα την επανάσταση. Είδα και την ίδρυση και την ανάπτυξη της Σοβιετικής ΄Ενωσης και στα 78 μου χρόνια- είδα τη διάλυση του κράτους, το οποίο υπηρετούσα πιστά και έντιμα σε όλη μου τη ζωή». Ο Σεργκέι Μιχαλκόφ βεβαίωσε ότι δεν αισθάνεται καθόλου ντροπή για το δημιουργικό του έργο. Ταυτόχρονα δεν έκρυβε ότι εκτός από τους λάτρες του έργου του απόκτησε και πολλούς αντιπάλους. «Πάντως, ακόμα και εκείνοι που με μισούσαν και με απεχθάνονταν, πάντα σιγοτραγουδούσαν και σιγοτραγουδούν, όταν ακούγεται ο ύμνος και από την παιδική τους ηλικία θυμούνται τον «Θείο Στιόπα»,- έλεγε ο ποιητής.
Σήμερα ο ολικός αριθμός των αντιτύπων των έργων του Σεργκέι Μιχαλκόφ ανέρχεται σε 400 εκατ. και τα έργα του που έγιναν πια κλασικά εξακολουθούν να επανεκδίδονται.
Ο συνάδελφός του συγγραφέας Αλεξάντρ Προχάνοφ, αναθυμούμενος τον Σεργκέι Μιχαλκόφ είπε: «Ηταν ο ευνοούμενος της τύχης. ΄Εμεινε ζωντανός στους πολέμους, που διεξάγονταν στη χώρα, στις διώξεις και άλλες δυσμένειες. ΄Αντεξε και έφερε στη επιφάνεια του εθνικού πολιτισμού τα εμβληματικά λόγια του σοβιετικού ύμνου. ΄Εγινε για τη σοβιετική εποχή πολύ σημαντικό σήμα όπως ο κόκκινος αστέρας στην κορυφή του πύργου του Κρεμλίνου είτε ο διαμαντένιος αστέρας στο στήθος του αρχιστράτηγου. Το καταλάβαινε αυτό, χωρίς να γίνει ξιππασμένος, υπεροπτικός και «μπρούντζινος». Παρέμενε απλός, γοητευτικός και με χιούμορ. Του άρεσε να κάθεται στο τραπέζι κάποιων νέων συγγραφέων και να πίνει μαζί τους ένα ποτηράκι βότκα. Ο Μιχαλκόφ πέθανε στον ύπνο του 96 ετών σε νοσοκομείο της Μόσχας[3]. Έφυγε από ζωή ήσυχα, μη δραματικά. Έτσι φεύγουν οι ιστορικές εποχές- χωρίς τις βρόντους των κανονιών και αναστεναγμούς. ΄Εφυγε, για να παραμείνει»,- είπε για τον Σεργκέι Μιχαλκόφ ο συγγραφέας Αλεξάντρ Προχάνοφ.

Ο εθνικός ύμνος της Σοβιετικής Ένωσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από νωρίς, όντας 29 ετών το 1942, ο Μιχαλκόφ τράβηξε την προσοχή του Στάλιν, ο οποίος του ανέθεσε να γράψει τους στίχος του νέου εθνικού ύμνου. Ήταν η εποχή του ανατολικού μετώπου και ο Στάλιν ήθελε ρωσικό θέμα για να αντικαταστήσει τη Διεθνή. Ο Μιχαλκόφ έγραψε τους στίχους σε μουσική του Αλεξάντρ Βασίλιεβιτς Αλεξαντρόφ, τους οποίους παρουσίασε στον Στάλιν το 1943. Το μουσικό θέμα και οι στίχοι του έγιναν επίσημα ύμνος της Σοβιετικής Ένωσης στις 1 Ιανουαρίου 1944.
Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953, οι στίχοι που ανάφεραν το όνομά του απορρίφθηκαν στην περίοδο της αποσταλινοποίησης και ο εθνικός ύπνος ανακρούετο χωρίς λόγια. Ο Μιχαλκόφ έγραψε νέους στίχους το 1970, αλλά τους υπέβαλε στο Ανώτατο Σοβιέτ στις 27 Μαΐου 1977. Οι νέοι στίχοι, από τους οποίους είχε απαλειφθεί ολοσχερώς το όνομα Στάλιν εγκρίθηκαν στις 1 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους και επισημοποιήθηκαν με το νέο Σύνταγμα της Σοβιετικής Ένωσης τον Οκτώβριο του 1977[4].
Το 2000 ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε εκ νέου αναθεώρηση του εθνικού ύμνου και ο Μιχαλκόφ υποχρεώθηκε αυτή τη φορά να αφαιρέσει οποιαδήποτε αναφορά στον Λένιν και να προσθέσει θρησκευτικούς στίχους[1].

Σημειώσεις-παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Άλμα πάνω, στο:1,0 1,1 «Sergey Vladimirovich Mikhalkov». Encyclopaedia Britannica. Last Updated 11-19-2014. Ανακτήθηκε στις 07/12/2014.
  2. Άλμα πάνω↑ Harding, Luke (30 August 2009). «Sergei Mikhalkov Obituary». The Guardian.
  3. Άλμα πάνω↑ «Soviet and Russian anthem author Mikhalkov dies at 96». RIA Novosti. 27 August 2009. Ανακτήθηκε στις 11 September 2009.
  4. Άλμα πάνω↑ Голованова, М. П.; В. С. Шергин (2003). Государственные символы России. Москва: Росмэн-Пресс. σελ. 150. ISBN 5-353-01286-0.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Σύνδεσμοι σε καταλόγους καθιερωμένων όρων
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Sergey Mikhalkov της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)